Письмо Деду Морозу   :-)))    


     Здравствуй Дедушка Мороз ! Меня зовут Tatev. Мне 20 лет ! Не много не мало, но я верю и надеюсь в то, что ты есть и сейчас читаешь моё письмо. Моя мама очень злая тётя. Она не разрешает писать мне письма тебе, и поэтому я сижу в trusax и пишу это письмо. Мама выпускает меня гулять только до 00:30. Когда я её не слушаюсь, она бросает в меня unitaz и частенько попадает мне прямо в glaza =( Однажды я не вытерпела и сказала ей: "veter s morya dul". Мой папа работает jurnalistом и приходя с работы с плохим настроением, он кричит: "Fuck you" !!! И заставляет меня готовить ему salat Cezar. Но я не умею готовить, и поэтому у меня получаецца gavno. Он злицца ещё сильнее, и запрещает мне играть в goroznagoroz :D с друзьями. Ещё папа придумал мне кличку, и зовёт меня не Tatev, а SabaSHka ! В общем, дедушка мороз, если ты не Ez, то ты поймёшь как мне kayfovo. Дорогой Дедушка мороз - красный serdce забери меня к себе или вышли мне unitaz. Ещё сделай так, что бы близкие мне люди любили меня и почаще давали мне денег на snega. Любимый дед мороз, ты мой последний шанс. Я надеюсь на новый год я найду под ёлочкой notebook. Дед Мороз, пойми как мне kayfovo. Если ты не прочтёшь это письмо или оно не дойдёт до тебя, мне umryet. Помни что я верю в тебя Predatel ! 


                           Пройди тест и узнай каким будет твоё письмо!!!
                                                Хорошего настроения!!!

                 
7 միջոց տղամարդուն   գրավելու համար



1. Եղե'ք ինքնավստահ...


Ինքնավստահությունը դեռևս ոչ ոքի չի խանգարել: Քայլե'ք ուղիղ, վստահ, մտքերն արտահայտեք հստակ:



2. Ժպտացե'ք...

Ցույց մի' տվեք ձեր վատ տրամադրությունն ու անհանգստությունը, նույնիսկ եթե ներքուստ ուրախ չեք ... Նախ` այդպես զգալիորեն նվազում է ձեր գրավչության աստիճանը:Եվ հետո` Ժպիտը միշտ "պատասխան ժպիտը"  է բերում:


3. Մի' չարաշահեք շպարը...


"Պատերազմի պատրաստվող հնդկացու ներկած դեմքը" ավելի շատ կվանի տղամարդուն... Ինչքան բնականին մոտ, այնքան ավելի գրավիչ և գեղեցիկ..



4. Մի' խանդեք...



Եթե նույնիսկ բնավորությամբ այդպիսին եք: Աշխատե'ք ցույց տալ, թե ձեզ համար նրա նոր ընկերուհիները  մեկ են... Հակառակ դեպքում  նա  միշտ կաշխատի այդ խոցելի լարերի վրա` ոչ ի օգուտ ձեզ:



5. Անտարբե'ր ձևացեք...



Եթե նույնիսկ նկատել եք նրան, ձևացրե'ք, թե չեք տեսել. այսպիսով կտեսնեք , թե որքան է տղամարդու` ձեզ տեսնելու ցանկոթյունն ուժեղ, և որքան կարևոր եք դուք նրա համար:


6. "Անհասանելի' " եղեք...


"Արգելված պտուղը քաղցր է",-ասում է առածը... Տղամարդկանց առավելապես գրավում են այն աղջիկները, ում հասնելը  դժվար է...Հետո , երբ արդեն հասնեն իրենց սիրելիին,  իրենք էլ  լավ կզգան ...


7. Առեղծվա'ծ մնացեք...



Երբեք մի' բացեք ձեր բոլոր խաղաքարտերը տղամարդու առաջ թե' ձեր զգացածի, թե' այլ բաների հարցում: Այդպես նա երբեք չի ձանձրանա այդ հարաբերություններից  և  "չի արխայինանա" ձեր հարցում ու ամեն օր նորովի  կփորձի գրավել ձեր սիրտը...



                   Հ.Գ  copy-ի արդյունք չէ...միջոցներն առաջարկում է մեծն... ԵՍ :):):)

Խնջույք եկեղեցու շիրիմների կողքին

 
      Այն, թե ինչ արժեք ունի և դարեր շարունակ ունեցել է հայ եկեղեցի մեր ազգի, հայապահպանման և պետականության կայացման  համար, կարծում եմ, ավելորդ է խոսել:
    Եվ եթե դու գոնե մի փոքր քրիստոնեա ես ու եթե նույնիսկ եկեղեցի չես էլ հաճախում, ապա դա ամենևեին էլ պատճառ չէ, որ չհարգես քո ազգի հոգևոր հենարանը: Ինչ խոսք, հավատացյալ լինելը եկեղեցի գնալով չի որոշում, եկեղեցին սոսկ հավաքատեղի է մարդկանց համար
      Քանի որ ապրում եմ Էջմիածնում և բախտի բերմամբ, թե պատահմամբ ինձ շրջապատում են  հնադարյան 5 չքնաղ եկեղեցիներ,  հաճախ եմ այցելում… Այդպիսի մի այցելություն էլ եղավ վերջերս: Ես և ընկերուհիս որոշեցինք այցելել Սուրբ Գայանե եկեղեցին…Մոմ վառելուց հետո սկսեցինք փնտրել Խենթի գերեզմանը. այն գնտնվում էր եկեղեցու ետնամասում, այն հատվածում, որտեղ այլ հանգուցյալների շիրիմների կեղքին  «իրենց հանգիստն էին կազմակերպել»  պատկառելի տարիք ունեցող երեք կանայք: Նրանք նստել էին եկեղեցու պատին,  շարքով դասավորել էին հյութերը, բացել «պոնչիկ-պեռաշկիով» տոպրակն ու միմյանց համտեսի էին հրավիրում, թե ` որը կուզես: Կանանցից մեկն էլ, որ կարճ կտրվածքով էր և ռուսախոս, մյուսին իր աղցանի բաղադրատոմսն էր տալիս… Ես նայում էի այդ կանանց ու մտածում. «…բայց ախր չի կարելի չէ…» և միևնույն ժամանակ  հասկանում էի, որ տարիքով փոքր եմ  նրանց նկատողություն անելու համար և ինչն էլ հաստատ արդյունքի չէր բերի: Սակայն  այդ իրողությունն ինձ հանգիսր  չէր տալիս, ուստի  որոշեցի դիմել եկեղեցու աշխատակիցներին: Նրանք երկու սպիտակազգեստ կանայք էին: Մոտենալով հարցրի.

 - Կներե'ք, իսկ թույլատրվու±մ է եկեղեցու բակում, այն էլ` պատերին նստած «քեֆ- ուրախություն»  կազմակերպել …
     - Իհարկե  չի կարելի:
    -  Բա էնտեղ 3 հոգի կան, երևի չգիտեն հա±…Խնդրում եմ, գնացե’ք և ասե’ք նրանց:
    - է~հ, մենք ասում ենք, ո±վ ա լսում … դու ջահել ես, դու ասա’, քեզ կլսեն:        

Ինձ ոչինչ չէր մնում բացի սեփական ուժերին ապավինելուց…
Ես մոտեցա նրանց, բարևեցի.
    -Կներե’ք, իսկ դուք գիտե±ք,  որ եկեղեցու բակում չի թույլատրվում նման բան:   - Իսկ ո±վ ասեց,- զայրացած հացրեց կարճ մազերով կինը:
   - Դե սա եկեղեցի է…/շինությունի ձևից և գմբեթի խաչից պետք է որ պարզ լինի/
  - Էնտեղ մատաղի սեղան կա, բայց կեղտոտ ա,- ասումէ երկրորդը:
    - Ես ուզում եմ էստեղ ուտեմ, էստեղ եմ ուտում,-շարունակում է կարճ մազերով կինը:
    - Չե±ք կարծում, եթե ով ինչ ուզի և որտեղ ուզի անի, մեղմ ասած, լավ չի լինի…
Կնոջ համբերությունն արդեն սպառվում էր.հերիք չէ իրենց “համեղ պատառը հարամ եմ անում”, մի հատ էլ “շարունակում եմ”…
     - Լսի աղջի’կ ջան, կարող ա± դու “հավատացյալ ”  ես…
/Տարօրինակ հարց…/
     - Ե±րբ եք տեսել “հավատացյալ” ները այս եկեղեցի գան, մի հատ էլ մտահոգվեն նրա վիճակի մասին:
Մի փոքր դադարից հետո…
    - Ի±նչ ես ուզում մեզնից, մենք էս քանի տարի ա  գալիս ենք էստեղ, ինքդ մի երկու անգամ երևի հազիվ ես եկել…
   - Համ էլ,- զրույցի մեջ է մտնում երկրորդը,- ես եկեղեցու պատերին հենված ուտելիս  ուժ եմ ստանում:
   - Դեմ չեմ, էլի ուժ ստացեք, բայց առանց ուտելիքի…
Կարճատև նյարդային լռությունից հետո կարճ մազերով կինն ասում է.
   -Մի խոսքով,աղջի'կ ջան, մենք լսեցի±նք քեզ, պատասխանեցի±նք  քո հարցերին…
   -Այո',բայց…
   -Դե թող գնա…
  -Եկե'ք միասին գնանք:
Նրա համբերությունը հատում է եզրագիծը:
   -Գնա' ասում եմ…-ու շրջվում և կողքինի հետ հանգիստ շարունակում է զրույցը.-բա իմացա±ր….
      Իմացա, ոնց չէ…իմացա, որ թե տեղը գա, կարող ենք բարձր աղաղկներով ու գոչյուններով մեղադրել վրացիներին , թուրքերին և ադրբեջանցիներին մշակութային ցեղասպանության մեջ, բայց մեզ ամեն ինչ կարելի է. մենք «էստեղ ենք ուզում, էստեղ ենք ուտում »…Բա եթե էդ սկզբունքն է, էլ ինչ իրավունքով ենք մենք բողոքում այս կամ այն պաշտոնյայից, կաշառակերությունից, մեր բանակից….

                                             Թողե'ք ձեր մեկնաբանությունները
   

Пауло Коэльо, отрывок из " 11 минут"

       Привет... Иногда лучше оставить все как есть...Шагая в безликом одиночестве среди пустых улиц куда глаза глядят..Завидовать свободному ветру,одиноким звездам, мудрому солнцу и немой луне...
     Порой мы боимся потерять и утратить то что имеем, хотя все что мы не делаем,и все что с нами происходит пишется одной рукой...И если бы мы научились
жить одним настоящим, то не прятались в себе...Может быть поэтому и существует пустота, что бы человек научился осознавать и улыбаться счастью...
    Наше одиночество не в том что потерялось в пустоте наших сердец, а в том что выходит из него... Мне кажется, что вы одни в огромном мире, когда смотрю в ваши глаза...
     И пусть дни не отличаются один от другого, так как время от восхода до заката... И с каждым днем пустота становится молчаливой, ее скупости нет дела ни до прошлого, ни до будущего... она довольствуется тем,что
разглядывает людей...
     Но вы когда-нибудь поймете, что самый темный час в вашей жизни, перед самым прекрасным рассветом...
И пусть люди приходят в вашу жизнь в поисках чего-нибудь нового, но уходят оставаясь такими же как и были...Они поймут,что старое прошлое лучше настоящего...
Что жизнь тем и интересна когда люди вокруг вас одни и те же... И как-то само собой получается,что они входят в вашу жизнь,сами этого не замечая, желают ее
изменить... И чем не обыкновеннее человек, тем проще он с виду,тем самым незаметнее для других, тем проще его забыть и потерять.И смысл его слов и смысл жизнь понять под силу дано не каждому...
  ...Возможно мы с вами больше не увидимся и все останется простой мечтой одинокого человека...Но я прошу вас никогда не забывайте, что самое богатство рождает пустота вашего сердца. Его надо найти, и только там, там все что вы поймете и прочтете на пути к нему обретает свой смысл. Именно там где пустота прячет ваше сердце, а душа, душа верна законам жизни, спрятано твое сокровище - ваша любовь...
                                             Понравилось ??? Расскажи друзьям !!!

Есть ли Бог? - Ответ...

Один умный профессор однажды в университете задал студенту интересный вопрос.
Профессор: Бог хороший?
Студент: Да.
Профессор: А Дьявол хороший?
...
Студент: Нет.
Профессор: Верно. Скажи мне, сынок,
существует ли на Земле зло?
Студент: Да.
Профессор: Зло повсюду, не так ли? И Бог создал все, верно?
Студент: Да.
Профессор: Так кто создал зло?
Студент: ...
 Профессор: На планете есть уродство,            наглость, болезни, невежество?
Все это есть, верно?
Студент: Да, сэр.
Профессор: Так кто их создал?
Студент: ...
Профессор: Наука утверждает, что у человека есть 5 чувств, чтобы
исследовать мир вокруг. Скажи мне, сынок, ты когда-нибудь видел Бога?
Студент: Нет, сэр.
Профессор: Скажи нам, ты слышал Бога?
Студент: Нет, сэр.
Профессор: Ты когда-нибудь ощущал Бога? Пробовал его на вкус? Нюхал его?
Студент: Боюсь, что нет, сэр.
Профессор: И ты до сих пор в него веришь?
Студент: Да.
Профессор: Исходя из полученных выводов, наука может утверждать, что Бога нет. Ты можешь что-то противопоставить этому?
Студент: Нет, профессор. У меня есть только вера.
Профессор: Вот именно. Вера - это главная проблема науки.
Студент: Профессор, холод существует?
Профессор: Что за вопрос? Конечно, существует. Тебе никогда не было холодно?
(Студенты засмеялись над вопросом молодого человека)
Студент: На самом деле, сэр, холода не существует. В соответствии с
законами физики, то, что мы считаем холодом в действительности
является отсутствием тепла. Человек или предмет можно изучить на
предмет того, имеет ли он или передает энергию. Абсолютный ноль (-273 градуса по Цельсию) есть полное отсутствие тепла. Вся материя
становится инертной и неспособной реагировать при этой температуре.
Холода не существует. Мы создали это слово для описания того, что мы
чувствуем при отсутствии тепла.
(В аудитории повисла тишина)
Студент: Профессор, темнота существует?
Профессор: Конечно, существует. Что такое ночь, если не темнота:
Студент: Вы опять неправы, сэр. Темноты также не существует. Темнота в действительности есть отсутствие света. Мы можем изучить свет, но не темноту. Мы можем использовать призму Ньютона, чтобы разложить белый свет на множество цветов и изучить различные длины волн каждого цвета. Вы не можете измерить темноту. Простой луч света может ворваться в мир темноты и осветить его. Как вы можете узнать насколько темным является какое-либо пространство? Вы измеряете, какое количество света представлено. Не так ли? Темнота это понятие, которое человек использует, чтобы описать, что происходит при отсутствии света. А теперь скажите, сэр, смерть существует?
Профессор: Конечно. Есть жизнь, и есть смерть - обратная ее сторона.
Студент: Вы снова неправы, профессор. Смерть - это не обратная сторона жизни, это ее отсутствие. В вашей научной теории появилась серьезная трещина.
Профессор: К чему вы ведете, молодой человек?
Студент: Профессор, вы учите студентов тому, что все мы произошли от обезьян. Вы наблюдали эволюцию собственными глазами?
Профессор покачал головой с улыбкой, понимая, к чему идет разговор.
Студент: Никто не видел этого процесса, а значит вы в большей степени священник, а не ученый.
(Аудитория взорвалась от смеха)
Студент: А теперь скажите, есть кто-нибудь в этом классе, кто видел
мозг профессора? Слышал его, нюхал его, прикасался к нему?
(Студенты продолжали смеяться)
Студент: Видимо, никто. Тогда, опираясь на научные факты, можно
сделать вывод, что у профессора нет мозга. При всем уважении к вам,
профессор, как мы можем доверять сказанному вами на лекциях?
(В аудитории повисла тишина)
Профессор: Думаю, вам просто стоит мне поверить.
Студент: Вот именно! Между Богом и человеком есть одна связь - это ВЕРА!
 Профессор сел...
                         
                          Этого студента звали Альберт Эйнштейн.